Promenada, małyszówki i odrobina spokoju...

Zimne powietrze z samego ranka, które otula Cię i jeszcze chłodne promyki słońca zaglądają przez okno. Budzisz się i widzisz piękno natury... góry pokryte nadal poranną mgłą i tą błogą cisze. Tak właśnie można poczuć się w Wiśle z samego rana. Jesteś tylko Ty i góry wokół Ciebie, nic więcej. W Wiśle nie mam nic specjalnego można tylko odpocząć wylegując się przez pół dnia i pół nocy na tarasie spoglądając na niebo.

Przechadzając się po słynnej już promenadzie wiślańskiej można obkupić się w regionalne pamiątki oraz skosztować góralskich potraw. Regionalny przysmakiem, który jest symbolem Wisły są małyszówki, słynne ciastka z kremem na cześć naszego skoczka Adama Małysza. 

Stojąc na samym środku rynku w kształcie kwadratu można dostrzec domy wczasowe na samym szczycie gór, ratusz tuż za swoimi plecami, kościół ewangelicki, który jest przykładem architektury klasycystycznej i ponad to na ścianie południowej wisi zegar słoneczny, który wskazuje mieszkańcom godzinę. W oddali widać regionalne beskidzkie muzeum oraz słynny z lat 70 dom handlowy "Sosna". Największą atrakcją dla turystów jest najnowsza skocznia narciarska w Wiśle Malince, modernistyczne przykrycie namiotowe nad amfiteatrem żeby z nieba nie padał deszcz, ani nie raziły promienie słoneczne oraz Zamek Prezydencki, który został zaprojektowany przez Adolfa Szyszko - Bohucza w 1930 roku i jest aktualnie rezydencją zimową prezydenta. Niedawno Zamek Prezydencki został odrestaurowany, jest przepiękną willą z ogromnymi drewnianymi oknami, przestronnymi pokojami i marmurowymi schodami oraz z imponującym ogrodem.

 

Beskid Cieszyński cieszy się dość dużą popularnością, w końcu jest on miejscowością wypoczynkową oraz tam ma swój początek rzeka Wisła, która wypływa ze stoków Baraniej Góry. Wypływają stamtąd dwa strumyczki białej i czarnej Wisełki, które łączą się we właściwą rzekę w Wiśle Malince.

Zaś zapora w Wiśle Czarnej jest idealnym miejscem na spacer, choć nie polecam iść piechotą w sandałach z miasta (słynnej promenady) pod zaporę, ponieważ to tylko około 7 km w jedną stronę, lecz dla pocieszenia można powiedzieć, że można cieszyć się otaczającą nas naturą przez pół drogi, kiedy idzie się przez park, gdzie można przechadzać się wiszącymi nad rzeką pomostami.